“กบ สุวนันท์” โพสต์อาลัย “ทมยันตี”

“กบ สุวนันท์” โพสต์อาลัย “ทมยันตี” 
       จากกรณีที่ “ทมยันตี” นักเขียน ศิลปินแห่งชาติที่ฝากผลงานนวนิยายเอาไว้มากมายเสียชีวิตในวัย 85 ปี  ซึ่งผลงานของท่านมีอิทธิพลสูงในวงการบันเทิง มากมาย ดาราเดลี่ได้คัดโพสต์อาลัยจากคนบันเทิงที่เด่น จาก “ท็อป ดารณีนุช”  ได้เขียนอาลัยโดยเอ่ยถึงหนังสือชื่อ จดหมายถึงลูก (ผู้) ชาย ที่มีอิทธิพลต่อการเลี้ยงลูกของเธอ นอกจากนี้ “กบ สุวนันท์” โพสต์อาลัย “ทมยันตี” เป็นภาพที่หาดูยากยิ่ง

อ่านข่าวต่อ:เปิดคำอวยพรสุดซึ้ง! “ท็อป ดารณีนุช” ในวันที่ลูกชายคนโต

       จดหมายเป็นเพียงบอกให้ ‘รู้ฟัง' การ ‘รู้แจ้ง'ต้องปฏิบัติด้วยตนเอง ชีวิตเป็นสิ่งที่เรียนรู้ได้ แต่เดินแทนกันไม่ได้ เฉก 'ธรรม' ที่ใครปฏิบัติ ใครผู้นั้นได้!
       "แม่ไม่ใช่โลกทั้งหมดของลูก เจ้าต้องมีโลกของเจ้าวิถีทั้งหมดที่แม่เดิน ไม่ใช่ชีวิตที่เจ้าต้องเดินตาม ขอให้เจ้าดู’วิธีเดิน' ของแม่ ดูว่าแม่เจ้าเดินล้มอย่างไร ดูว่าแม่ก้าว
ตอนไหนสง่างาม แม่ไม่สอนให้เจ้า คิดอย่างแม่ แม่สอนเจ้าศึกษา วิธีคิด” ของแม่"
       ลูกผู้ชายต้องกล้าเดิน...พร้อมเผชิญ ไม่ยึดติดกับอกแม่
แม่บอกชัดในจดหมายลูกผู้ชายต้องเป็นสิงห์ในป่ากว้างต้องเป็นเสือเต็มตัว ต้องไม่ใช่เสือหัวใจหมา!
ที่สำคัญ จะเป็นลูกผู้ชายนักสู้ ฤา ลูกผู้ชายตัวจริงหรือลูกผู้ชายพันธุ์แท้ ก็เป็นไปเถอะ แต่อย่าเป็นผู้ชาย..
ชายกระโปรง เด็ดขาด!
       น้ำใจและความดีงาม ไม่มีในคุณสมบัติของชายกระ-โปรง คนมีน้ำใจ รักความชอบธรรม อาจดูเสียเปรียบ ไปได้ช้า แต่ฐานธรรมชาติแห่งชีวิต มั่นคง
       "ความดีงาม จะงอกงามที่สุดในหัวใจน้ำใจ จะหล่อเลี้ยงต้นไม้แห่งความดีงามเสมอ"
บทพิสูจน์ของลูกผู้ชาย อาจทำให้บาดเจ็บบ้าง แต่ทุกบาดแผลล้วนสอนว่าเกิดเพราะอะไร ถ้าไม่เคยต่อสู้ ถ้าไม่ลงสนามสัปยุทธ์ จะเป็น 'ขุนศึก' ได้ไฉน

       บางส่วนจาก หนังสือ”จดหมายถึงลูก(ผู้)ชาย” ที่เขียนโดย คุณทมยันตี คู่มือการเลี้ยงลูกชายให้เป็น ลูกผู้ชาย หนึ่งในหนังสือที่ดายึดเป็นแม่แบบ ในการเลี้ยงลูกทั้งสองมา ดาไม่ใช่แม่ที่แตกฉานเขียนตำรา บันทึกแนวคิดการเลี้ยงลูกได้อย่างท่าน แต่ดาคือแม่คนหนึ่งที่ขวนขวาย ค้นหาวิธี หาแนวทางที่ดี เพื่อปูพื้นฐานความคิดให้ลูกๆ
ต้องขอกราบขอบคุณหนังสือเล่มนี้ของท่าน ที่มีอิทธิพลต่อการปลูกฝังเลี้ยงดูลูกทั้งสองตลอดมา

       ด้าน “สายทิพย์ มนตรีกุล” ผู้จัดละครโพสต์เช่นกัน ถึงความทรงจำถึง ทมยันตี ไว้น่าสนใจยิ่งว่า 
       ความทรงจำที่มีกับคุณป้าอี๊ด "ทมยันตี " - เป็นคนรุ่นที่โตมากับการอ่านหนังสือ เลยได้อ่านเกือบทุกเรื่อง ทุกนามปากกาของทมยันตี ... และของนักประพันธ์อีกหลายท่านในยุคนั้น - อ่านเยอะจนเกิดแรงบันดาลใจ อยากเขียนหนังสือบ้าง เขียนส่งไปตามสำนักพิมพ์ต่างๆ ได้ลงบ้างไม่ได้ลงบ้าง .... วันนึง จำได้แม่นยำ กำลังขับรถ มีโทรศัพท์ เป็นเบอร์ไม่รู้จักโทรเข้ามา .... ฉอดเหรอ !!!!

       ป้าอี๊ดนะ ทมยันตี เราไม่รู้จักกันหรอก แต่ฉันได้อ่านหนังสือที่เธอเขียนนะ ไม่มีอะไร แค่อยากโทรมาบอกว่า อย่าหยุดเขียนหนังสือนะ เธอจะประสบความสำเร็จทางนี้ได้เลย ถ้าไม่หยุดเขียน ... จำได้ว่าพอวางโทรศัพท์ น้ำตาไหลเลย ใครจะคิด ว่าอยู่ๆนักเขียนในดวงใจจะโทรมาหาเด็กหัดเขียนหนังสืออย่างเรา - จนมาทำละคร มีโอกาสได้เข้าไปของานของท่านมาทำละคร หลายๆเรื่อง ยังจำได้ว่า ตอนไปขอ " ใบไม้ที่ปลิดปลิว" ท่านบอกว่า ฉอด เธอนี่ใจกล้ามากนะ จะทำจริงๆเหรอ? กล้าทำเหรอเรื่องนี้ ? ...

       หรือตอนไปขอ "แนวสุดท้าย" ท่านก็บอกว่า .... เธอนี่ก็ช่างเลือกเรื่องที่คนอื่นเค้าไม่เลือกกันนะ .... แต่ท่านก็กรุณาให้ข้อมูลเพิ่มเติม ให้คำแนะนำ ทุกครั้ง กราบขอบพระคุณ ..... วันนี้ท่านได้พักผ่อนหลับสบายแล้ว ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวด้วยนะคะ