“พลอย เฌอมาลย์” เคยดิ่งสุดในชีวิตจากมะเร็งสู่ซึมเศร้า สูญเสียตัวตนเป็นปี

“พลอย เฌอมาลย์” เคยดิ่งสุดในชีวิตจากมะเร็งสู่ซึมเศร้า สูญเสียตัวตนเป็นปี

      เป็นผู้หญิงที่หลายคนมองว่าแกร่ง แต่ความจริงคืออ่อนแอกว่าที่ใครคิด หนึ่งปีที่ผ่านมา “พลอย เฌอมาลย์” ผ่านทั้งมะเร็งเต้านม โรคซึมเศร้า น้ำหนักลด 13 กก.และวันที่ไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร พร้องเล่าเหตุการณ์ที่ทำให้กลับมารักตัวเองได้อีกครั้ง ในรายการ WOODY FM

อ่านข่าวต่อ:“พลอย เฌอมาลย์” เล่ารักษาโรคมะเร็งเต้านมระยะ 2 เผยครอบครัวคือกำลังใจที่ดี

       ช่วงที่ผ่านมาเราไม่ค่อยได้เห็น พลอย ได้เปิดใจคุยหลายเรื่องมาก ๆ คุณคิดว่าวันนี้คนที่มาดูคอนเทนต์ของเราจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องที่จะพูดคุยกัน ?

พลอย เฌอมาลย์ : เป็นเรื่องของการให้กำลังใจเกี่ยวกับการรักตัวเองนะคะ และการก้าวข้ามผ่านความกลัว สู้แและกลับมารักตัวเอง ดูแลหัวใจตัวเอง เป็นประสบการณ์ชีวิตของพลอยช่วงที่ผ่านมา คิดว่าน่าจะเป็นกำลังใจและ empower ให้คนอื่น ๆ ได้ค่ะ

      How are you feeling ?

พลอย เฌอมาลย์ : ดีขึ้นค่ะ แต่ยังไม่ 100% เพิ่งกลับมาดีขึ้น ทุกอย่างค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป

      ชีวิตของพลอยก็มีหลาย Chapter มาก มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิต บางเรื่องก็ถาโถมมาก มันมาเรื่อย ๆ แล้วคุณบริหารจิตใจจากวันนั้นจนถึงวันนี้ได้วางในระดับในไหน ?

พลอย เฌอมาลย์ : การบริหารจิตใจพูดตรง ๆ พลอยไม่ใช่คนเข้มแข็งและแข็งแรง การที่พลอยแสดงตัวว่ดูแข็งแรง จริง ๆ แล้วมันเป็นเกราะป้องกันตัว ตัวจริงเป็นคนอ่อนแอ ก็รักษาตัวเองตามสถานการณ์นั้นๆไป ทุกวันนี้ยอมรับเลยว่า อยู่วงการบันเทิงมา 30 กว่าปี บางเหตุการณ์พลอยยังไม่สามารถจัดการกับความคิดตัวเองได้ แต่ก็ไม่แปลก เพราะคนเรามีสิทธิ์ที่จะอ่อนแอ พ่ายแพ้ ไม่สามารถสู้กับความรู้สึกตัวเองได้ในแต่ละครั้ง แต่พลอยก็ค่อย ๆ จัดการทีละนิด ทำความเข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

       ในช่วงนี้เราก็เห็นทั้งพลอยและหลายๆท่านด้วยกันก็ออกมาแบ่งปันเกี่ยวกับเรื่องมะเร็งเต้านม ซึ่งเป็นเรื่องที่ผู้หญิงพบเจอกันบ่อย ในช่วงที่ผ่านมาเกี่ยวกับเรื่องนี้คิดว่าสอนอะไรบ้าง ?

พลอย เฌอมาลย์ : ความประมาทของพลอยเลย อย่าประมาทแม้แต่วินาทีเดียว ขอเท้าความนิดหนึ่งว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความประมาทของพลอย พลอยตรวจเจอก้อนเนื้อแล้ว แต่ตอนนั้นมันยังดูไม่น่าอันตรายเท่าไหร่ แล้วพลอยกลัวเข็มเจาะเส้นมากเลยชะล่าใจ ไม่ไปตรวจประมาณปีครึ่ง พอกลับไปตรวจอีกที รูปร่างของก้อนเนื้อเปลี่ยนเป็นมะเร็ง เขาเรียกระดับประมาณ 4B อะไรแบบนั้น สอนให้เรารู้ว่าไม่ควรจะประมาทกับการดูแลตัวเอง อย่าปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกค่ะ

      วันที่ถูกวินิจฉัยกี่ปีแล้ว ?

พลอย เฌอมาลย์ : ปีที่แล้วค่ะ ปี 2024 ช่วงกุมภาพันธ์ ตอนรู้ครั้งแรกคือโอ้โหคำว่า “เป็นมะเร็ง” นี่ขาอ่อน น้ำตาไหลทันที ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเรา คนที่ออกกำลังกาย ดูแลตัวเองมาก แล้วตอนนั้นเครียดสูงมาก แต่เก็บไว้ไม่บอกใครใช้ชีวิตตามปกติ แต่ข้างในอ่อนแอมาก

     ตอนรู้ว่าต้องรักษาแล้ว ?

พลอย เฌอมาลย์ : ต้องผ่าตัดค่ะ เจอข้างซ้ายชัดเจนมาก แต่ข้างขวาไม่ชัด ต้องเจาะชิ้นเนื้อข้างขวาออกไปตรวจก่อนว่าคืออะไร สรุปข้างขวาเป็นหินปูนไม่อันตราย ส่วนข้างซ้ายฟันธงว่าต้องผ่า แล้วพอผ่าออกก็เอาขิ้นเนื้อมะเร็งไปตรวจ ก็พบว่ามีสองสายพันธุ์ เป็น ductal (มะเร็งเต้านม) และ buer (ต่อมน้ำเหลือง) เป็น Stage 2 แล้วเราก็ถามเขาว่าแล้วมันจะไป Stage 3 ไหม หมอบอกว่าต้องลุ้นตอนผ่าตัดเท่านั้น ตอนนั้นกลัวมาก กลัวว่าจะลามไปอวัยวะอื่น คุณหมอบอกไม่ต้องกังวล พอผ่าครั้งที่ 2 โชคดีมากคือมันจบแค่นั้น จากนั้นก็ฉายแสง 25 ครั้ง และทุกวันนี้ต้องกินยากดฮอร์โมนเอสโตรเจน ทำให้เข้าสู่วัยทองเร็วไม่มีประจำเดือนเกือบสองปี อารมณ์แปรปรวนหนักมากช่วงแรกๆ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ

       ช่วงที่แปรปรวนหนักที่สุด ถึงขั้น โรคซึมเศร้า (Depression) ไหม ?

พลอย เฌอมาลย์ : มาก ๆ เลยค่ะ มันเป็นจุดเริ่มต้นของภาวะซึมเศร้ากลับมาเลย ทั้งความเครียดเรื่องรักษา แล้วมีเรื่องอื่นที่เข้ามาในชีวิตที่ทำให้เราหมดกำลังใจ เหนื่อยใจ เข้ามาในเวลาเดียวกัน ทำให้จิตใจเรารับไม่ทัน รับไม่ไหว Depression หนักมากๆ จนน้ำหนักลด 13 กว่าโลภายใน 3 เดือน นอนไม่ได้ เครียด อยู่แบบนั้นเป็นปี เพิ่งดีขึ้นต้นเดือนเมษายนปีนี้เองค่ะ เก็บตัว ไม่เจอใคร

งานก็ไม่รับ ?

       พลอย เฌอมาลย์ : ตอนนั้นงานรับค่ะ แต่ต้องแคนเซิลละครไปหนึ่งเรื่อง เพราะร่างกายไม่พร้อม จิตใจไม่พร้อม เครียดหนักจนขนาดที่ว่าสูญเสียความเป็นตัวเองไป ร้องไห้จนจำไม่ได้ว่าพลอยคือใคร ทำไมเรารู้สึกว่าไม่มีความมั่นใจไม่มีเลยที่จะใช้ชีวิต ไม่กล้าทำอะไรเลย ใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดระแวง และความกลัวของตัวเอง ขังตัวเองอยู่บ้านไม่ออกไปเจอคน นอนไม่ได้ มีเครียดค่อนสูงมาก ประหลาดใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองไปอยู่ในจุดนั้นได้

       มีวิตกกังวลไหม ?

พลอย เฌอมาลย์ : มีวิตกกังวลมาก อยู่ในสภาวะที่มีความเครียดสูง คือหลับตาเมื่อไหร่ในหัวก็จะคิดๆ panic attack มือไม้สั่น หน้าไม่มีรอยยิ้ม จนครูลูกกอล์ฟยังพูดว่า “พี่พลอยหนูรู้จักพี่มานานมากเลยนะ วันนี้ถ้าไม่รู้จักพี่มาก่อน หนูจำไม่ได้เลยว่านี่คือ พลอย เฌอมาลย์” เราก็แบบฟังแล้วตกใจมาก เพราะเราก็จำตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแย่ที่สุดในชีวิตแบบนี้มาก่อน

      เชื่อว่าหลายคนอาจจะกำลังเจอเหตุการณ์นี้หรือกำลังเป็นแบบที่พลอยบอกคือดิ่งสุดแล้ว แล้วเกิดอะไรขึ้นแสงสว่างเริ่มเข้ามาตอนไหน ?

พลอย เฌอมาลย์ : ตอนนั้นดิ่งสุดแล้ว เจ็บให้มันสุด ไปให้มันสุด จนความเจ็บนั้นมันเป็นเรื่องที่เราไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว เริ่มชินชา เพราะพลอยเป็นคนไม่สามารถฮึบขึ้นมาได้ในไม่กี่วินาที เหมือนพลอยรู้สึกว่าอยู่กับความทุกข์มานานเป็นปีกว่าแล้ว เลยรู้สึกว่าอยากพ้นจากตรงนั้น รู้สึกว่าดูสภาพตัวเองแล้วดูไม่ได้เลย ไม่อยากเป็นคนๆนี้อีกแล้ว อยากได้พลอยคนเดิมกลับมา ก็เริ่มรู้สึกว่าต้องดึงหัวใจกลับมาที่บ้าน เอาใจตัวเองกลับมา รักตัวเอง คำว่าเราตัวเองเราเคยฟังผ่านๆเยอะๆ พลอยตั้งใจและพินิจพิเคราะห์ว่ารักตัวเองคืออะไร ทำให้ตัวเองมีความสุข ดูแลตัวเอง ความรักที่เราเคยมีให้ใคร หรือเคยให้สิ่งนั้นกับใคร เราให้ตัวเองบ้างสิ ทำให้กับตัวเอง ก็เลยเริ่มฟื้นขึ้นมา เริ่มให้กำลังใจตัวเองทุกวัน กอดตัวเองแน่นๆ กลับมาออกกำลังกาย เริ่มนอนดีขึ้น รักษาตัวเอง ทำทุกอย่างให้ตัวเองสุขภาพดี ให้ตัวเองมีความสุข บางวันก็อาจจะมีบ้างที่กลับไปคิดถึงความเครียดของเรา ก็พยายามแคนเซิลๆ ไม่เอาพลอย คิดได้พอๆหยุดเราต้องเดินต่อไปข้างหน้า ไม่จมอยู่กับที่เดิม

ดึงสติกลับมาปัจจุบัน ?

พลอย เฌอมาลย์ : ใช่ค่ะ ทำบ่อย ๆ ฝึกให้เป็นนิสัย มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเผลอเอาตัวเองกลับไปอยู่ในความทุกข์ หรือว่าไปอยู่ในเรื่องราวของอดีตที่เราไม่สามารถลืมได้ ให้มองว่ามันเป็นเรื่องปกติ แล้วเราก็ต้องมีสติที่จะต้องดึงตัวเราออกมาจากตรงนั้น

      อาจเป็นการซ้อมหนีไฟครั้งใหญ่ของเรื่องบางอย่างในอนาคต เชื่อว่ามีลงก็ต้องมีขึ้น ?

พลอย เฌอมาลย์ : ใช่ค่ะ ชีวิตมันคงไม่แย่ไปตลอด อยู่ที่เราเลือกด้วยนะคะ พลอยเชื่อว่าเราสามารถควบคุมความคิดของเราได้ เราสามารถควบคุมตัวเองได้ เอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่ดีได้ หยุดคิดอะไรที่มันเศร้าๆ หยุดจมกับอดีต บังคับตัวเองให้เดินหน้า แล้วก้บอกตัวเองว่าอย่าไปควบคุมอะไรที่เราควบคุมไม่ได้ ปล่อยวาง ช่างมัน เพราะก่อนหน้านั้นพลอยไปพันธนาการกับความทุกข์ อยู่ตรงนั้นเอาตัวเองออกมาไม่ได้ เป้นจุดที่ดิ่งมากๆ แต่ว่า ณ วันนี้ที่เอาตัวเองออกมาได้แล้วรู้สึกมีความสุขมากๆ แล้วก็ภาคภูมิใจในตัวเองมากๆ ว่าเราเดินหน้าต่อไปนี้ เพราะก่อนหน้านั้นพลอยแย่มาก จนรู้สึกว่าพรุ่งนี้ฉันจะมีชีวิตรอดไหม ทำไมทุกอย่างมืดไปหมด ไม่มีความสุขเลย ดีใจที่ตัวเองผ่านมาได้ ด้วยคำที่ว่า รักตัวเองบ้างเถอะ

      แค่เราบอกว่ายังมีลมหายใจอยู่ แค่นี้ก็ถือว่าดี ?

พลอย เฌอมาลย์ : เป็นอะไรที่โชคดีแล้ว พลอยไม่คิดว่าจะโชคดีขนาดนี้ที่ได้มีชีวิต เพราะฉะนั้นต้องรักษาชีวิตให้ดี ๆ การเกิดมาเป็นคนถือว่าโชคดีแล้วค่ะ