ชีวิตหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่วัยรุ่น! “ภีม ภาคิน” จับมือแม่ฝ่าอาการป่วยหนัก
เปิดเรื่องเล่าของชีวิตนักแสดงหนุ่ม “ภีม ภาคิน บวรศิริลักษณ์” ที่ต้องก้าวมาเป็นหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่วัยรุ่น หลังคุณแม่ “แอน กัญญารัตน์ บ่อสันเทียะ” ป่วยหนักเป็นมะเร็งปากมดลูกและวัณโรคกระดูก ซึ่งจะทำให้คุณรู้ว่าทำไมถึงถูกยกให้เป็นลูกกตัญญูตัวจริง
เดินทางเข้าสู่เดือนสิงหาคมเป็นที่เรียบร้อย และแน่นอนว่าหลายคนคงทราบดีว่าเป็นเดือนแห่งวันแม่ ซึ่งบรรยากาศก็จะอบอวลไปด้วยความรัก ความผูกผัน ระหว่างแม่ลูก มีโมเมนต์สุดประทับใจออกมาได้เห็นในช่วงวันแม่ รวมถึงบรรดาคนบันเทิงที่มักจะมีโมเมนต์และเรื่องเล่าสุดอบอุ่นในแบบฉบับครอบครัวขอองตนเองออกมาให้ได้ติดตามกัน โดยทาง “ดาราเดลี่” ก็อยากจะชวนแฟนๆ มาเติมเต็มความรักในเดือนแห่งวันแม่ผ่านบทสัมภาษณ์ความรู้สึกของดาราดังที่มีคุณแม่กันจริงๆ และครั้งนี้ก็เป็นคิวนักแสดงหนุ่ม “จ๊ะ “ภีม ภาคิน บวรศิริลักษณ์” ที่คุณแม่ “แอน กัญญารัตน์ บ่อสันเทียะ” อดีตดาราดังที่เคยป่วยเป็นมะเร็งปากมดลูกและวัณโรคกระดูก ทำให้หนุ่ม “ภีม” ทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวตั้งแต่วัยรุ่น โดยเจ้าตัวเปิดอกเล่าให้ฟังว่า
ตั้งแต่เด็กผูกพันกับแม่มาก แต่พอ 5 ขวบเราก็ไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด เพราะแม่ไม่มีเวลาเลี้ยง แต่ถ้าแม่ว่างจากงาน เขาก็จะขับรถมาหาที่โคราช พอเราจบมัธยมที่โคราช ก็มาเรียนต่อมหาลัยที่กรุงเทพเลยได้มาอยู่ด้วยกัน เราก็ดีใจที่มาอยู่ด้วยกัน ก็ทำให้เราได้ดูแลแม่มากขึ้น แต่ตอนเด็กๆ แม่ก็มาหาบ่อยอยู่แล้ว อาทิตย์นึงก็มาหาครั้งสองครั้ง ก็ไม่รู้สึกห่างไกลอะไร ก็ยังรู้สึกแม่อยู่ด้วยตลอด แค่ไม่ได้มาอยู่กับเรา
คุณแม่ป่วย 2 รอบ ตอนเด็กๆ ก็ไม่รู้เขาเป็นอะไร ก็เล่นไป ยิ้มหัวเราะเล่นกับแม่ เหมือนแม่ป่วยธรรมดา แต่พอโตแล้วเราก็รู้มากขึ้น ก็คือครั้งนี้ที่คุณแม่ป่วยก็รู้สึกได้ดูแลใกล้ชิดมากขึ้น ดูแลแบบไม่ห่างเลย อยู่ด้วยกันตลอดเวลา หลังจากเราทำงานเสร็จก็นั่งรถจากที่ทำงานไปโรงพยาบาลเลย นอนกับเขาทุกวัน อยู่กับเขาตลอด
สิ่งที่เราทำแล้วคิดว่าคุณแม่ภูมิใจ ก็การเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นเด็กเรียน ไม่เกเร เป็นก้าวกระโดดจากชีวิตเด็กมัธยมปลาย แล้วอยู่ดีๆ ต้องมาเป็นผู้ใหญ่เลย เรื่องปรับตัวก็ยาก เพราะเหมือนแบบเพื่อนทุกคนเขาได้เล่นเที่ยว สนุกสนานกัน แต่กับเราชีวิตจบม. 6 เรียนได้ประมาณปีนึง ก็กระโดดมาเป็นผู้ใหญ่เลย แต่เราไม่คิดว่าชีวิตช่วงวัยรุ่นขาดหายไป ถ้าเราแบ่งเวลาได้ มันก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ ถ้าเราหนัก ใช้ชีวิตอย่างซีเรียสเกินไปก็ไม่ไหว เราเป็นหัวหน้าครอบครัวก็ส่วนนึง แต่ส่วนนึงเราก็ต้องพักผ่อน อย่างเราเวลาทำงานก็จะเป็นผู้ใหญ่ แต่เวลาเรียนก็เหมือนเด็กทั่วไป
ด้านอาการแม่ตอนนี้ก็ดีขึ้น เดินได้ปกติ แต่มันก็ยังต้องฝึกเดิน กายภาพบำบัดไป เราก็ดีใจที่จากวันที่แม่เดินไม่ได้เลย จนวันนี้แม่กลับมาเดินได้เราก็ดีใจ ตอนแรกเราคิดว่าคุณแม่จะเดินไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
เรื่องที่คนชื่นชมเยอะว่าเป็นลูกที่กตัญญู เราก็รู้สึกภูมิใจที่คนอื่นเขาว่าเราไม่ได้ แม่เลี้ยงลูกของแม่มาดีจริงๆ การอาจจะมีนอกลู่นอกทางบ้าง แต่มันเป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ แม่เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไร เราก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหาย
สำหรับเราอยากเป็นหัวหน้าครอบครัวดูแลแม่ น้องๆ ดูแลทุกคนในครอบครัวได้ แบบนี้และทำให้ดีที่สุด ยิ่งๆกว่านี้ ทำให้ทุกคนในครอบครัวยิ้มในทุกๆ ท้ายสุดก็วันแม่ปีนี้ก็อยากให้ทุกคนใช้เวลาอยู่กับคุณแม่ร่วมกันมากๆ เพราะเราก็ไม่รู้วันนึงแม่จะไปจากเราตอนไหน ถ้าวันนี้เรายังไม่ได้ทำดีกับท่านเราก็ทำดีกับท่านเลย เพราะเขาจากไปก็ไม่มีวันวันกลับมา เราเกิดมาหนึ่งชีวิตก็มีแม่คนเดียวเท่านั้น อยากให้ทุกคนดูแลแม่ดีๆ ในทุกๆ วัน
