ฟังจากปาก! “ชิน ชินวุฒ” กับข้อคิดสุดลึกซึ้งหลังบวช
“ชิน ชินวุฒ อินทรคูสิน” เล่าจุดเริ่มต้นและสิ่งที่ได้รับหลังบวชที่จังหวัดเชียงราย
เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งนักร้องหนุ่มเสียงคุณภาพสำหรับ “ชิน ชินวุฒ” ที่ล่าสุดเจ้าตัวได้เดินทางไปบวชที่จังหวัดเชียงราย โดยงานนี้เมื่อได้มีโอกาสพูดคุยกับเจ้าตัวเขาได้เผยให้ฟังถึงจุดเริ่มต้นและสิ่งที่ได้รับจากการบวชในครั้ง โดยเขาเผยว่า
สำหรับจุดเริ่มต้นตนเองตั้งใจจะบวชตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ติดภาระกิจก็ทำให้ไม่ได้ไปตอนนั้น พระอาจารย์ก็ชวนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ท่านก็ชวนว่าจะมีอุปสมบทหมู่เพื่อถวายให้กับในหลวงรัชกาลที่ 9 ปีนี้ตนเองก็มีความตั้งใจมากๆ และคิดว่าเป็นโอกาสสุดท้าย ก็ชวน “กวิน” ไปด้วย เขาเองก็สองจิตสองใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไปด้วยกัน
พอทราบเรื่องจากทางพระอาจารย์ถึงวันบวชที่แน่ นอนตัวผมเองได้เขียนรายงานถึงผู้บังคับบัญชาตามลำดับชั้น ถึงความประสงค์ที่จะขอบวชถวายเป็นพระราชกุศลให้กับในหลวงรัชกาลที่ 9 ซึ่ง ผู้บังคับบัญชาทุกระดับชั้นก็ให้ความสำคัญกับการดูแลรักษาและเทิดทูลสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่แล้ว จึงเห็นชอบและอนุมัติให้สามารถเข้าร่วมบวชตามโครงการได้
ด้านการเตรียมตัวตนเองไม่มีการเตรียมตัวอะไรมาก แค่คิดว่าอยากทำอะไรก็ทำ หมายถึงไปที่นู้นเขาให้ทำอะไรก็ทำ คือทุกอย่างที่ได้ไปบวชมันอยู่ที่จิตของตัวเองอยู่แล้ว คือไปด้วยใจที่อยากบวชจริงๆ มันเป็นความตั้งใจ แต่ก็ตื่นเต้นเพราะนี้เป็นการบวชครั้งแรก และไม่เคยบวช ตื่นเต้นที่ต้องเจออะไรบ้าง บทสวดก็ยังสวดไม่เป็น ก็ต้องมีซ้อมบทสวดเพื่อที่บวช ก็เตรียมการมีการชวนครอบครัวไป “ลิลลี่” แฟนคลับ ไปเจอกันที่นู้น
คุณแม่เองก็ดีใจมากๆ ก่อนบวชก็ได้ขอขมา ขออโหสิกรรม ทางด้านญาติๆ ของ “ลิลลี่” ก็มาจากอเมริกาก็ได้โอกาสไปร่วมขอขมาด้วย วันนั้นคุณแม่ก็ไปด้วย ด้านความรู้สึกมันเป็นภาพที่ตนเองน้ำตาไหลตลอด มันคือตนเองเห็นรอยยิ้ม สายตาของครอบครัว ตั้งใจมาเพื่อเรา และตนเองก็ตั้งใจทำเพื่อเขา มันเป็นความสุขจริงๆ ยิ่งกว่าการซื้อของให้เขาหรือพาไปเที่ยว เพราะมันเป็นความตั้งใจจริงๆ มันเป็นความสุขที่มาจากข้างใน คือมันแค่ตรงนั้นสร้างความสุขให้ได้ขนาดนั้นเลย มันเป็นความปีติที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน มันเป็นความรู้สึกที่ครั้งนึงในชีวิตได้รู้สึกแบบนี้ก็ให้พลังดีๆ กับเรา เป็นการเซตจิตที่ดีก่อนเข้าพิธีบวชจริงๆ ตอนแรกอาจจะตื่นเต้น แต่พอบรรยากาศเป็นแบบนั้นก็รู้สึกพร้อม
เรื่องของการปรับตัวเมื่อต้องเป็นพระจริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากอย่างเรื่องการกินก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะตนเองฝึกทหารตัวผมเองก็ได้ถูกปลูกฝังวินัยและการปฏิบัติตามกฏระเบียบ ข้อบังคับต่างๆอยู่แล้ว มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย จะยากตอนคลุมผ้าที่ยาก เพราะตนเองใส่ไม่เป็น ก็จะมี “กวิน” ช่วยกันๆ กัน มันก็เป็นความรู้สึกแปลกดี
ในเรื่องของสิ่งที่ได้จากการบวช “พระอาจารย์เอกชัย สิริญาโณ” เขาสอนในเชิงปฏิบัติสิ่งที่คิดในตอนแรก บทสวด ฉันท์ ทำวัด คือสิ่งแรกที่คิดในหัวว่าจะต้องเจอ แต่พอไปจริงๆ พระอาจารย์ท่านสอนในเชิงปฏิบัติ คือในการรู้จิตตัวเอง การเริ่มต้นจากตัวเองทั้งหมด การมีสติ นี่คือสิ่งที่พระอาจารย์สอน คือต้องรู้ใจตัวเองก่อน ว่าเกินสภาวะของการชอบ หรือไม่ชอบ ให้มีสติก่อน คือถ้ามีสติก่อนแล้วที่เหลือจะเห็นทุกอย่างเอง ที่เหลือจะเห็นเองหมดเลย ทำให้เห็นใจตัวเองว่าใจเป็นยังไง ข้อดีข้อเสียว่ากำลังคิดแบบนี้ คิดจะทำแบบนี้จะจับตัวเองทัน เพราะมีสติ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสติ แค่กินข้าวก่อนหน้านี้ก็แค่กินๆ ให้อิ่ม กินให้อร่อย และตอนนี้จะรับรู้ว่ากำลังเคี้ยว กำลังกลืน ฝึกให้มันนิ่ง เพื่อเอามาใช้ในชีวิต คือถ้ามีสติกับทุกเรื่อง ก่อนที่จะโกรธใคร ก่อนจะตั้งสินใจทำอะไรจะเบรคได้ ซึ่งเมื่อก่อนอาจจะไม่ใช่แบบนี้ จะมีสติในการรับรู้ว่าไม่ชอบและวางใจตรงนั้นลงได้ว่าจะต้องทำอะไร จะไม่มีสภาวะอารมณ์แบบนี้ อันนี้คือพื้นฐานเลย
และสิ่งที่พระอาจารย์สอนตนเองชอบมากๆ คือ ความดีทำแล้วไม่ต้องหวังให้คนมายกย่อง ไม่ต้องขอให้ใครชม ท่านยกตัวอย่างหนึ่งว่า ถามจริงๆ เวลากินต้องให้คนมาชมไหมว่ากินเก่ง และทำไมตอนทำดีต้องให้คนชม การกินเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต ต้องมีคนต้องชมไหม การทำดีก็ต้องเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนการกิน ทำให้ตนเองคิดว่าอยู่ในสังคมที่มันแปลก คือการทำดีเป็นเรื่องแปลก ต้องรอคำชม สุดท้ายใจมันก็จะไม่เป็นสุขเพราะต้องรอคำชม ทำให้รู้สึกว่าเห็นภาพตัวเอง หรือเห็นภาพสังคมว่าคำว่าทำดีควรเป็นเรื่องปกติที่ต้องเป็นเรื่องธรรมดา
แต่มาตราฐานของสังคมมันกลายเป็นการทำดีต้องยกย่องหรือต้องรอคำชม แต่ไม่ใช่เรื่องผิดที่ยกย่องคนทำดี แต่อย่าคิดที่จะทำดีเพื่อรอคำชื่นชม เพราะสุดท้ายจิตต้องรอคำชม จิตจะไม่เป็นสุข แต่มันเป็นสุขแบบจอมปลอม สุขจากการที่คนมาชม ไม่ใช่สุขจากการทำ ตอนนี้สังคมเป็นห่วงเรื่องภาพลักษณ์มากกว่าการทำดี เหมือนคนพยายามทำให้สวยหล่อ ทำให้ดูดี ท้ายสุดพอดูไม่ดี หรือมีคนไม่ชมก็ทำให้ไม่สุข แต่ถ้าเราเองตั้งใจทำความดี มันมีความสุขของมันที่ไม่ต้องให้ใครชม
ส่วนที่มีคนถามว่าบวชทำไมแค่ 10 วัน สำหรับตนเองคือเรื่องเวลามันไม่เกี่ยว มันเกี่ยวว่าสิ่งที่เราได้มาจากการบวชครั้งนี้มากกว่า เพราะถ้าไปแค่ 3 วันเรียนรู้และเปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้น มันก็ไม่สำคัญว่าบวชมานานเท่าไหร่ มันวัดตอนที่เรียนรู้มากกว่าว่าได้อะไรมา ใช้หลักธรรมมะในการนำทาง ก็เห็นพัฒนาการการเปลี่ยนแปลงของ “กวิน” ว่าหลังจากบวชเขาก็ตั้งใจที่จะทำความดี หาเลี้ยงครอบครัว ก็ทำให้ตนเองภูมิใจ และดีสำหรับตัวเขาด้วย เหมือนได้ทำอะไรดีๆ กับเพื่อนอีกคน ก็มีสัญญาว่าออกมาแล้วจะร่วมทำบางสิ่งบางอย่างให้กับสังคม เดี๋ยวต้องรออีกครั้ง
