“จิ้งหรีดขาว” เล่ารักซ้อนรักเจ็บปางตาย เมียตัวจริงประกาศตัวจนเกือบคิดสั้น

“จิ้งหรีดขาว” เล่ารักซ้อนรักเจ็บปางตาย เมียตัวจริงประกาศตัวจนเกือบคิดสั้น

        ออกมาเปิดเผยเรื่องราวความรักไม่สมหวัง เจ็บปางตายจนเกือบคิดสั้น สำหรับนางเอกลิเกดัง “จิ้งหรีดขาว วงศ์เทวัญ” ในรายการ Club Friday Show โดยเจ้าตัวได้เล่าว่า

อ่านข่าวต่อ : “จิ้งหรีดขาว” เปิดใจ กว่าจะมีวันนี้ชีวิตไม่ได้ง่าย

        ณ ตอนแรกที่เราเริ่มเป็นนางเอกคือ มีคนมาจีบมาชอบเยอะมาก แต่ครั้งแรกในชีวิตที่มีผู้ชายมาจีบ อันนี้เหมือนเด็กแก่แดดนิด อายุประมาณ 13-14 ปี เราไม่ได้ชอบเขา เขามาชอบเราด้วยที่บ้านเป็นลิเกแล้วมีความยากจนมาก เวลาพักช่วงหน้าฝนเราก็ต้องหาอาชีพมาทำ คุณแม่ ขายของตลาด ส่วนเราเวลาตี 4-5 ไปรับจ้างเขาขายของซึ่งผู้ชายคนนี้เขาเป็นลูกเจ้าของ ซึ่งเราก็ไปขายวันละ 20-40 บาท เราก็ไปรับจ้างเขา แล้วเขาดูแลเราดีมากหนูกินอะไรไหม ดูแลเราดีมากซึ่งเขาเป็นเจ้าของ และในเวลาเดียวกันที่มีคนมาจีบเราก็มีคนมาจีบพี่สาวเราด้วย ซึ่งพี่สาวเราคือคนที่สวยมากซึ่งคนที่มาจีบพี่สาวเราคือหล่อมากแต่สุดท้ายผู้ชายที่มาจีบพี่สาวถูกผู้หญิงจับ(เขาท้อง)เลยต้องเลิก เลยทำให้เรารู้สึกว่าหล่อสวยขนาดนี้ยังเลิกกันไปมีคนอื่น เราเลยคิดเองว่าต่อไปถ้าจะมีแฟน คือ ต้องไม่หล่อ

        ตอนนั้นเป็นนางเอกเต็มตัวแล้วมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขามาดูลิเก ตอนแรกไม่ได้คิดว่าเขามาชอบเราเพราะเขามาดูทุกครั้งเขาจะมากับผู้หญิงหลายคน และเขาเป็นเจ้าของร้านทอง ซื้อของมาให้เราทุกวัน ให้รางวัลเรามากมาย เขามาดูเราทุกวัน 8-9 ปี เขาสามารถรู้แล้วว่านางเอกคนนี้ร้องกลอนนี้อย่างไรได้แล้ว ตอนแรกๆมาดูก่อนแล้วพอ 3 ปี เริ่มจีบเราแล้วออกตัวว่าชอบเรา เราชอบเขานะแต่ไม่กล้าจะเปิดใจแต่พอเวลาผ่านไปสัก 5 ปี ซึ่งในระหว่างความสัมพันธ์ 5 ปี ได้มีการพูดคุยกัน ก็แบบพอเล่นลิเกเสร็จก็มานั่งคุยกัน ถ่ายรูปแล้วก็แยกย้ายกันกลับไป

        ความสัมพันธ์ 5 ปี ประมาณนี้ อาจจะมีคุยโทรศัพท์กันบ้าง แต่ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลย แต่พอมาปีที่ 6-7 เริ่มไปบ้างมารับไปทานข้าวใกล้ๆบ้าน ซึ่งการที่อยู่กับเขาคือ แค่ชั่วโมงสองชั่วโมงเองแล้วก็แยกย้าย ตอนนั้นเราก็เริ่มรักขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะเขามานะมากๆแล้วเราก็เห็นใจเขาก็เหมือนทุกคนรอบข้างก็เริ่มรู้ว่าชอบกัน จนพี่น้องเชียร์หมดเลย เข้าปีที่ 8 เขาก็คุยกับพี่น้องเราทุกคนว่าหมั้นก่อนไหม เขาก็เตรียมซื้อของเลยว่าเราชอบอะไร ชอบสร้อยข้อมือเพชร ชอบเพชรเขาก็ซื้อ ซึ่งตอนนั้นเราก็เห็นดีเห็นงามด้วยว่าหมั้นไว้ก่อน 4-5 ปีแล้วค่อยแต่ง

          พอสรุปมีอยู่วันหนึ่ง เขาพาหนูไปที่ใดที่หนึ่ง แล้วเราได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง เรารักผู้ชายคนที่เพิ่งเจอคนนั้นเลย เราเจอผู้ชายคนนั้นเรารู้สึกว่า ฉันรักผู้ชายคนนี้จัง ฉันอยากจะเป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้ เขาเป็นคนที่หล่อมากหล่อเกินจะบรรยาย ฉันรักผู้ชายคนนี้และอยากเป็นแฟนผู้ชายคนนี้

        ถามว่าคนที่เพิ่งเจอเขาเป็นคนแปลกหน้าไหม หรือได้เจอได้คุยกันอยู่แล้ว จริงๆ เขาไม่ได้แปลกหน้านะ แต่มาเจอตัวจริงเขาที่นี่ เหมือนได้เคยเจอเขาตามภาพ ตามอะไรบ้าง เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงเหมือนกัน มีชื่อเสียง มีเงินทอง มีอะไรที่ครบอยู่แล้ว เรารักเขาเลย เป็นครั้งแรกที่เกิดความรักเลย และในวันที่ไปเจอเขาคือ เขาก็ขอเบอร์โทรศัพท์เราไป และในระหว่างที่เรานั่งรอกลับคือมันรอ ใจจดใจจ่อว่าเมื่อไหร่เขาจะโทรมา ทั้งๆที่เราข้างๆแฟน แต่ใจเรารอเขาโทรมา แล้วพอถึงบ้านเขาก็โทรมาจริง ตอนนั้นคือใจเราสั่น หน้าเราแดง คือ นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า ความรัก ตอนนั้นที่เราใกล้หมั้น เขาหอบตะกร้าผ้าย้ายมาอยู่บ้านเราเลย แต่แยกกันนอนนะคะ ไม่ได้ลองอยู่ด้วยกันเขามาอยู่บ้านเรา 1 วัน ทานข้าวคุยกันมันเหมือนไม่ใช่ แล้วมาประจวบเหมาะกับที่เรามาเจอผู้ชายคนนี้ด้วย

         ถามเพราะที่รู้สึกว่าไม่ใช่เพราะว่าเราเจอผู้ชายคนใหม่ด้วยหรือเปล่า คือหนึ่งเลยคือใช่ สองมีอาการรักเขาไม่ได้ทั้งๆที่เขาเป็นคนดี อยู่ด้วยแล้วอึดอัด เรานิสัยไม่ดีเลย เพราะเราเริ่มอึดอัดไม่คุยกับเขา เริ่มแบบไม่อยากหมั้นแล้ว สุดท้ายก็คือ ไม่หมั้นกับเขา แต่เราไม่ได้บอกเลิกนะ เรามีวิธีการของเราเพราะด้วยอาชีพของเราเวลาเราบอกเลิกใครเขาจะเสียใจมาก เราไม่ต้องการให้ใครเสียใจเราเลยบอกเขาว่าตอนนี้ยังไม่พร้อม เขาอึ้งเลย เขาคงรู้ว่าเราเจอผู้ชายคนนี้ เราคงแสดงออกอาการให้เขาเห็น เราก็พยายามพูดหว่านล้อมให้คนที่จะขอไม่หมั้นเขานะว่าตัวเอ หนูมีความรู้สึกว่าอยากแสดงลิเกต่อ ยังไม่อยากเสียความแบบ อิสระ อยากเล่นลิเกไปก่อน รอได้ไหม คือ คำของเราที่บอกกับเขาถึงเวลาแล้วค่อยหมั้นค่อยแต่ง

        ความตั้งใจของการพูดประโยคนี้คำว่า รอ คือ เอาจริงๆอยากเลิกแต่ว่าการพูดที่มันไม่เจ็บช้ำน้ำใจกันจนมากเกินไป เขาก็ให้ตามคำที่เราขอ และก็อยู่รอเหมือนเดิมเขารอเราอีกประมาณ 7- 8 ปี เขาก็แต่งงานเพราะเขารู้ว่ามันหมดแล้ว

       แล้วอีกคนที่เราลุ่มหลงเขาขนาดนั้นเราได้สานสัมพันธ์ต่อ ซึ่งในระหว่างที่เราสานสัมพันธ์กับอีกคน คนที่เราจะหมั้นเขาก็มาดูเราเหมือนเดิมทุกวัน ตบรางวัลให้เราเหมือนเดิม แต่เพียงแค่ว่าเราไม่ได้คุยกันจนเขาหยุดไปเองแล้วไปแต่งงาน คือต้องยอมรับว่าเราหลงคนนั้นมากใครเตือนก็ไม่ฟังว่าผู้ชายคนนี้มีลูกมีเมียแล้ว ซึ่งตอนนั้นเราเป็นแฟนเขาแล้ว และ ครอบครัวก็รับรู้ พอมีคนเตือนเราโทรไปถามเขาเลยกระแสเป็นแบบนี้นะ มีลูกมีเมีย หรือยัง เขาจะยืนยันกระต่ายขาเดียวเลยคือ ไม่มี รักหนูคนเดียว คุยกันแบบนี้สื่อสารกันแบบนี้คุยโทรศัพท์บ้างเป็นแบบนี้ 2 ปี แล้วคือ ผู้ชายคนนี้ให้เห็นก็หลงเพราะเขามาบ้านเราครั้งแรกเขากราบเท้าพ่อแม่เราฝากตัวเองเป็นลูกเลย แล้วเขาก็มีเงิน หน้าตาดีทุกอย่างพร้อม พ่อรักเขามาก แต่แม่ไม่เพราะแม่เขารู้แม่ก็เตือนว่าจะยืดเหรอ

       แล้วในเวลา 2 ปี พ่อเราเป็นมะเร็งเขาดูแลพ่อดีมาก เขาไปต่อแถวซื้อยาประมาณ 40,000-50,000 บาท ยาหนึ่งชุดแก้มะเร็งแล้วซื้อให้พ่อทานทุกเดือนๆแล้วเวลาเราไปเล่นลิเก เขาจะโทรหาพ่อเราตลอดเหมือนเป็นลูกพ่อแม่ไปแล้ว แต่พี่น้องคือ ให้เราหยุดอย่างเดียวต้องหยุดคบกัน  เพราะญาติเรารู้ว่าเขามีลูกมีมั้ยแล้วเพราะเราเชื่อเขาคนเดียว หน้ามืดตามัว แต่เขาเปิดตัวกับพี่น้องเราหมดเลย แต่พอเขาว่างๆคือ 1 อาทิตย์ต้องมาหาเราสองวันเขาอยากไปเที่ยวน้ำตกมากเลย เขาขับรถมารับหน้าบ้าน เราต้องขับรถให้เขา ทั้งๆที่เราก็ง่วง แต่เพราะเขาก็งานเยอะ เขาก็หลับในระหว่างที่เราขับรถไป พอไปถึงน้ำตกปูเสื่อนั่งกินข้าวกัน คุยๆกันครึ่งชั่วโมงแล้วกลับเลย เพราะต่างคนต่างรีบ ชีวิตเป็นแบบนี้สองปี

        จากที่ปิดหูปิดตาว่าเชื่อว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว วันที่ฟ้าเปิดตาเปิดใจมันมีคนซึ่งแถวๆบ้านเขาแล้วสนิทกับเขาเอารูปมาวางให้ดูแล้วปังพ่อแม่ลูก ลูก เชื่อไหมว่าเราจำภาพที่เห็นวันนั้นไม่ได้เลย เพราะเราช็อกเลย เพราะก่อนหน้านั้นเขาดูแลเราดีมาก ชีวิตเราไม่เคยมีคนเปย์หนัก อยากได้สร้อยให้สร้อย วันเกิดเขาซื้อเค้กให้ 10 ปอนด์ อยากได้อะไรฉันให้หมดในมันเลยรักเขามาก

        พอเราเห็นภาพคือเราบอกตัวเองเลยว่าไม่จริงแล้วก็โทรหาเขา เขาก็อึ้ง จากที่บอกว่าไม่จริงๆ รักหนูคนเดียว เขาเงียบเลย แล้วเขาก็เริ่มไม่โทรมาค่อยๆหายไปๆ ตอนนั้นคือ ทุกข์มากเพราะรักเขามากชีวิตเรามีแต่เขา มีวันหนึ่งพ่อเราเสียเขาก็มารดน้ำศพนะ พอเราเห็นเขาคือ น้ำตาไหลเลย คือพ่อเสียเราก็เสียใจอยู่แล้ว แต่พ่อเรายังมีเวลาเสียใจเพราะพ่อเป็นมะเร็งมาหลายปีแล้วทำใจไว้แล้ว แต่กับเรื่องเขาเหมือนสายฟ้าฟาด

       พ่อก็เสีย แฟนก็ทิ้ง มันไม่เหลืออะไรน้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลาพูดถึงไม่ได้เลย เพราะเราไม่ได้มีโอกาสได้พูดได้เคลียร์กันในสิ่งที่เราเห็นเลย เพราะเขาเงียบไปเลย เราอยากเคลียร์มากๆ เหมือนตอนที่เขามารดน้ำศพพ่อ เหมือนชีวิตของเราล้มหมดทุกอย่าง แล้ววันที่พ่อเผาเขาไม่มา เราเลยอธิษฐานจิตว่าเผาเขาไปกับพ่อแล้ว แต่ใจตัดไม่ได้เลยนะมันเหมือนว่าหนูอยู่ไม่ได้มันเหมือนจะตายตามพ่อไปแล้วตอนนั้น จนญาติพูดว่า สติ มีไหมเพราะลิเกก็ต้องเล่น งานศพพ่อก็ต้องทำมันลอยมากชีวิตไม่มีอะไร บอกว่าได้เลยตรงๆว่าคิดว่าไม่อยากอยู่ แล้วสิ่งที่เรียกสติเราคือ สงสารแม่ช่วงนั้นเพราะแม่เสียพ่อไป พอเผาพ่อเรียบร้อยแล้วยิ่งว่าเหว่มาก ไปบวชชีเลยตอนนั้นแล้วเหมือนว่าขอให้ลืมให้ได้เท่านั้นเอง แต่ถ้าไม่ได้บวชชี ฉันน่าจะตาย ไปบวชชี 1 เดือนถามว่าตัดได้ไหม ไปบวชชี 1 เดือน ช่วยได้บ้างเหมือนว่าทำงานในระหว่างที่เราบวชไปถูกุฏิบ้าง ถูศาลาบ้าง

        และหลังจากสึกเราไปเจอเขาด้วยแต่ไม่ได้คุยกันเพราะเหมือนน้ำตาเราไหลอยู่ตลอดเวลา แล้วชีวิตเราไม่ได้แล้ว เขาพยายามที่จะเคลียร์กับเราเหมือนกัน เราพูดคำเดียวเลยว่า ฉันเผาเธอไปกับพ่อแล้ว เธอตายไปแล้วจากใจฉัน แต่ใจจริงๆคือ เจอไม่ได้เลยเพราะเจอแล้วน้ำตามันไหลขนาดเจ็ดปีผ่านไปน้ำตายังไหลอยู่เลย