“เนียรปาตี” แจ้งความกรณีมีบุคคลแอบอ้างเป็นโค้ชนิยายร่วมเขียน “กลิ่นกาสะลอง”
“เนียรปาตี” หรือ “อาจารย์พิสิทธิ์ ศรีประเสริฐ” ผู้เขียนนิยาย “กลิ่นกาสะลอง” ที่ถูกสร้างเป็นละครดังช่อง 3 โพสต์ได้แจ้งความที่จังหวัดเชียงใหม่ หลังมีผู้แอบอ้างนำชื่อของตนเองไปใช้ อ้างว่าร่วมเขียน “กลิ่นกาสะลอง” และหลอกเป็นโค้ชนิยาย
อ่านต่อ:ก่อนกาสะลอง มี 5 กลิ่นไม้เมืองเหนือ | daradaily
.jpg "กลิ่นกาสะลอง")
.jpg "กลิ่นกาสะลอง")
เขาโพสต์ว่า
โค้ชนิยาย-นักเขียน-มิจฉาชีพ?
เรื่องนี้ยาวแต่สำคัญ โดยเฉพาะกับคนที่อยากเป็นนักเขียนนิยายและกำลังมองหา “โค้ช” เพื่อทำความฝันให้เป็นจริง
ต้นเรื่องของปัญหา
มีผู้สอบถามผมมาทางอีเมลและข้อความส่วนตัว ต่อกรณีที่มีบุคคลหนึ่งรับสมัครเป็นโค้ชนักเขียนนิยาย (แบบมีค่าใช้จ่าย) และได้อ้างว่า “เป็นผู้เขียนนวนิยายเรื่อง ‘กลิ่นกาสะลอง’ ร่วมกับผม จนถูกซื้อไปผลิตละครโทรทัศน์” โดยผู้ที่สอบถามมาได้ติดตามผลงานของผมและทราบที่มาของเรื่องกลิ่นกาสะลองพอสมควร จึงเกิดข้อสงสัย และสอบถามเพื่อความแน่ใจก่อนตัดสินใจสมัครคอร์สดังกล่าว
ข้อความที่อ้างนั้นว่าอย่างไร?
เพื่อไม่เป็นการบิดเบือน ผมจึงได้นำเสนอเป็นรูป และข้อความโดยไม่มีการแก้ไขทั้งการสะกดและวรรคตอน แต่ขอสงวนชื่อไว้ ตามนี้
ประสบการณ์ของโค้ชนักเขียน
xxxเริ่มเป็นนักเขียนนิยายวัยรุ่นในปี พ.ศ.๒๕๔๙ โดยนิยายที่ตีพิมพ์เล่มแรกคือ กลิ่นกาสะลอง(ฉบับบปรับปรุง) เป็นการเขียนร่วมกับ อ.นิสิตย์ เจ้าของนามปากกา เนียรปาตี จนในปี พ.ศ.๒๕๖๐ ได้มีการซื้อไปทำเป็นบทละครโทรทัศน์ ฉายในปีพ.ศ.๒๔๖๒ ในปัจจุบันxxxมีนิยายออกเป็นเล่มมากกว่า ๒๑เล่ม สอนศิษย์จบหลักสูตรซีซั่น ๑ จำนวน ๖คน มีผลงานเข้ารับการตีพิมพ์ ๔คน ปัจจุบันมีผลงานวางจำหน่ายทั้ง ๖คน สำหรับผลงานของxxxหนังสือขายดี นิยายเรื่องต่างภพ และเรื่องจิตอธิฐาน ขายหมดในเวลาเพียงสองสัปดาห์
บุคคลนี้คือใคร?
- ขอสงวนชื่อที่ปรากฏไว้ก่อนเพื่อการดำเนินคดี
- บุคคลนี้รับสมัครเป็นโค้ชให้ผู้อยากเขียนนิยาย รับจำนวนจำกัด ในปี 2564 ราคา 6,000 บาท และในปี 2565 เพิ่มราคาเป็น 23,000 บาทต่อการโค้ชหนึ่งเรื่อง
- ผลงานที่อ้างถึงประสบการณ์ตัวเองคือ “กลิ่นกาสะลอง” ของเนียรปาตี และ “แรมนิรันดร์” ของพาพราว
.jpg "“เนียรปาตี”")
.jpg "“เนียรปาตี”")
ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับนิยายและละครโทรทัศน์เรื่อง “กลิ่นกาสะลอง”
1. เนียรปาตี เป็นนามปากกาของ ผู้ช่วยศาสตราจารย์พิสิทธิ์ ศรีประเสริฐ อาจารย์คณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
2. นวนิยายทุกเรื่องของเนียรปาตี เป็นการเขียน ‘คนเดียว’ ไม่มีการโค้ชระหว่างพัฒนาพล็อต ไม่มีการเขียนร่วมกับผู้อื่น บรรณาธิการจะได้ตรวจต้นฉบับเมื่อเขียนเสร็จสมบูรณ์แล้ว และมักไม่มีการแก้เนื้อหาใด ๆ
3. ผลงานที่มีร่วมกับนักเขียนอื่นมีเพียงเรื่องสั้น ที่เป็นงานรวมเรื่องสั้นของหลายนักเขียน ดำเนินการโดยสำนักพิมพ์อ่านเอา
4. “กลิ่นกาสะลอง” พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 2551 โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม และพิมพ์ครั้ง 2 ปี 2552 และครั้งที่ 3 ในปี 2558 โดยสำนักพิมพ์เดียวกัน ระหว่างนี้มีผู้จัดละครโทรทัศน์ติดต่อมาบ้าง แต่ไม่ได้ติดต่อมายังผมโดยตรง เป็นการติดต่อผ่านสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
5. “กลิ่นกาสะลอง” ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 ในปี 2561โดยสำนักพิมพ์แสงดาว เพื่อจำหน่ายในช่วงละครกำลังถ่ายทำ ผมจึงได้เขียน “ตอนพิเศษ” เพิ่มขึ้นมาท้ายเล่ม ชื่อตอน “ทรัพย์-กาสะลอง” ทั้งนี้ ที่หน้าปกจึงโปรโมตว่า “พิมพ์ครั้งที่ 4 เพิ่มตอนพิเศษ อ่านฟินจุใจ)
6. ในฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 มิได้มีการ “ปรับปรุงเนื้อหา” แต่อย่างใด แม้ว่าตั้งแต่ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1 จะมีนักอ่านวิจารณ์ในบางจุดของเรื่องที่ “อิหยังวะ” หรือ “แรงเกินไป” ทั้งนี้ ผมมีเหตุผลอยู่ว่า งานเขียนแต่ละชิ้นมันสมบูรณ์และเป็นที่พึงพอใจของนักเขียน ณ เวลานั้นแล้ว เมื่อมีโอกาสได้พิมพ์ซ้ำผมจึงไม่เปลี่ยนแปลงเนื้อหา เพราะถือว่าเป็นบันทึกการเติบโต ความผิดพลาด และพัฒนาการของตนเอง
7. สามารถติดตามข่าวสารของเนียรปาตีได้จาก FB: Pisit Sreeprasert และแฟนเพจ เนียรปาตี
.jpg "“กลิ่นกาสะลอง”")
.jpg "“กลิ่นกาสะลอง”")
จากกรณีที่เกิดนี้ อาจมีผู้เข้าใจผิดว่าบุคคลดังกล่าวมีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์ผลงานกับผม และเกิดความเชื่อมั่นว่าจะเขียนนิยายขายละครได้หรือเขียนจบแล้ววางขายได้เป็น Best Seller จึงสมัครเรียนแบบมีค่าใช้จ่ายกับบุคคลท่านนี้ ผมจึงขอย้ำให้ทราบว่า
1. ผมไม่รู้จักบุคคลดังกล่าวไม่ว่าจะในมิติใด ทั้งกลุ่มนักเขียน บรรณาธิการ และลูกศิษย์ที่ผมสอน
2. ผมไม่มีส่วนรู้เห็นกับการเปิดคอร์สอบรมดังกล่าว และไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับค่าใช้จ่ายที่บุคคลดังกล่าวเรียกเก็บ
3. ผมได้สอบถามไปยังนักเขียนอีกท่านหนึ่งที่ถูกอ้างถึงเช่นกัน “พาพราว” ไม่รู้จักบุคคลดังกล่าว และเรื่องราวที่เขียนถึงก็ไม่เป็นความจริง
4. วันนี้ผมได้แจ้งความไว้แล้วที่ สภ.ภูพิงคราชนิเวศน์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่
.
